Baltimore`dan ziyaretimize gelen Nurdan ablalar icin yapmistim bu pastayi. Daha dogrusu kekini pisirmistim ama suslemesini yetistirememistim. Vakit daralmis ve ben de cok gerilmistim yetismedi diye. Kaplamaya yetecek kadar seker hamurum var zannediyordum, bir de baktim ki bircok renkten ama azicik azicik seker hamurlarim kalmis. Yenisini yoguracak vakit de yok. Caresiz en cok olan sari ve mavi hamurlarimi karistirarak bu ebruli rengi elde ettim ve pastayi onunla kapladim ve kaldirdim. Olmusla olmuse care yok derler. Artik suslemeyi mecburen onlarin yaninda yapacaktim. Nurdan abla pastayi gorunce "iyi ki biz yokken suslememissin, biz de seyreder ogreniriz" dedi.
Sonra misafir cocuklar Merve ve Gaye`nin de istekleri dogrultusunda bu sade suslemeyi yaptik beraberce. Yeni seker hamuru da yogurduk yapilisini ogrensinler diye.... Ve olanlar oldu. Nurdan Abla da pasta dekore isine basladi. O da harika pastalar yapiyor artik cevresine. Kizlari bir sonraki gorusmemizde anlata anlata bitiremediler pastalarini. Hatta baska kaplama sekilleri de kesfetmis Nurdan Abla marshmellow`un degisik kivamlariyla. En kisa zamanda O` nu da blog sahibi olarak gormek en buyuk dilegim.
Bu fotograf cocuklarin kamerasinda kaldigi icin bugune kadar unutulmus ve yayimlanmamisti. Arsivimi dikkatle incelerken rastladim, hemen yayimliyorum, kismet buguneymis. Ben pastalarinin fotolarini hala beklemedeyim Nurdan Ablacim...
Sevgiyle...
No comments:
Post a Comment