Smoky Mountains (Dumanli Daglar)

Gecen sene Haziran`da bir devremulk kiralamistik Tenessee eyaletinin daglarinda. O kadar huzur verici bir ortamdi ki 5 gun kalmis ama doyamamistik. Evde her turlu esya vardi, mutfak esyalari da dahil. Zaten evden cok doga etkilemisti bizi.


Balta girmemis orman dedikleri bu oluyor demek ki dedim kendi kendime. Bizim Bursa`ya yesil derler, inanin Bursa cirilciplak kaliyor bu yesilligin yaninda. Muthis bir doga bilinci gelistirmisler insanlarinda. Yollar sadece bir arabanin gecebilecegi genislikte. Isteseler bir dizi daha agac kesip yolu genisletebilirler ama dokunmamislar kimbilir kac asirlik olan agaclarina.


Smoky Mountains siyah ayilariyla meshur turistik bir yer. Piknik yaparken her an ayilarla karsilasabilirsiniz yani. Hatta piknik masalarinin uzerine, agaclara veya cesitli buyuklukteki taslara tabelalar monte etmisler "Ayilarla Karsilasirsaniz Yapmaniz Gerekenler" diye. Ormanda yiyecek birsey birakmak kesinlikle yasak. Cunku ayilar yiyip zarar gorebiliyorlarmis.


Ormanda ayi gorurseniz tencere, tava vb. seyleri birbirine vurup gurultu cikarmaniz gerekiyormus, korkup kacsinlar diye. Zaten ormana piknige geldigi icin insanlar yanlarinda illa ki kap kacak olur diye dusunduler heralde bu tabelalari asarken. Ya da onlara zarar vermeyecek buyuklukte tas atmaliymisiz. Ama dedigim gibi yapilacak en buyuk hata arkanizi donup kacmaniz.



Bu nehirde esim ve cocuklar yuzduler. Su o kadar serindi ki hayret ettim nasil dayandiklarina. Ben sadece ayaklarimi sokmakla yetindim. Doganin guzelligi alabildigine buyuledi beni. Ilk geldigimizde "hani neresi dumanli bu daglarin?" dedim durdum surekli. Ancak yagmurun baslamasiyla daglarin basi gercekten dumanlandi. Manzara nefisti ve hemen demli cayimla kostum balkondaki sallanan sandalyeye.


Seyrettim huzunlendim, huzunlendim seyrettim. Neden biz bu kadar bilincli bir toplum degiliz diye. Neden orman birakmadik daglarimizda diye. Neden biz orman hayvanlarini sadece kitaplardan taniyoruz diye. Ve sorularim devam etti, gitti... Karar verdim, egitirsek cocuklarimizi kurtarabiliriz geriye kalan daglarimizi, ormanlarimizi, hayvanlarimizi. Is bana dusuyordu en cok, benim gibi ogretmenlere. Biz daha suurlu calisirsak neden olmasindi? Olurdu, azimli, bilincli anne, baba ve ogretmenler lazimdi. Ve ben de onlardan biri olabilirdim kotulere inat.

Sevgiyle ve huzunle...